Budynek Męskiego Hostelu w kompleksie St. Andrews Institute of Technology and Management w Gurgaon (Hariana, Indie) to starannie zaprojektowany kompleks mieszkalny, w którym może zamieszkać 360 studentów. Pokoje są przestronne i różnią się od sal w tradycyjnym stylu, zapewniając mieszkańcom lepsze wrażenia z użytkowania i przyjemniejszy widok na zewnątrz.
Zespół mieszkalny swój charakter zawdzięcza podstawowemu elementowi ‒ cegle. Jest to także reinterpretacja architektury indyjskiej oparta na skutecznym i efektownym połączeniu tradycji i współczesności. Bryła hostelu tworzy i wspiera poczucie wspólnoty i odzwierciedla nowoczesny charakter uczelni.
Metodologia budowy
Główny projektant hostelu, ZED Lab jest studiem badawczym zajmującym się architekturą i projektowaniem wnętrz z siedzibą w Delhi. Od 2009 r. specjalizuje się w budynkach zeroenergetycznych wychodząc z założenia, że zrównoważony rozwój jest podstawą procesu projektowania, a architektura jest jego syntezą. ZED Lab pracuje nad poprawą jakości życia i komfortu człowieka w symbiozie ze środowiskiem w świetle holistycznego podejścia do badań, projektowania i konstrukcji.
Studio stara się przesuwać granice opłacalnych ekonomicznie systemów budowlanych, zoptymalizowanych pod kątem oszczędności energii, a powstałe w tym duchu projekty dla sektorów mieszkaniowego, hotelarskiego, instytucjonalnego, handlowego i przemysłowego, były wielokrotnie doceniane i nagradzane. ZED Lab w procesie projektowania bierze pod uwagę takie czynniki, jak orientacja budynku, materiały i aranżacja przestrzeni. Projekt hostelu St. Andrews powstał w oparciu o kompleksowe badania m.in. warunków klimatycznych, analizę nasłonecznienia i cyrkulacji powietrza. Do stworzenia ceglanej obudowy budynku wykorzystano oprogramowania: Ecotek, Grasshopper, Ladybird i Rhino, które pozwoliły opracować najlepsze układy pomieszczeń, biorąc pod uwagę potrzeby ich użytkowników i wyniki analiz i badań energetyczności.
Zastosowanie oprogramowania i badań przede wszystkim ma związek z projektem ceglanego jaali otaczającego budynek, zapewniającego izolację cieplną i przenikanie rozproszonego światła naturalnego. Symulacje lub skrypty parametryczne zaprojektowane przy użyciu programów komputerowych i wnioski wyciągnięte z analizy warunków klimatycznych uwzględniały istniejące promieniowanie cieplne oraz odpowiednią ilość światła, które powinno przedostawać się przez elewację. Później, przeprowadzając symulacje na każdej cegle, opracowano kompozycję zawierającą układy, warstwy cegieł obróconych i umieszczonych w regularnych odstępach.
W fasadzie jaali zamontowano stalowe pręty o grubości ok. 2,5 cm (1 cala) przymocowane do belek RC przy użyciu środków chemicznych Hilti. Aby utrzymać zaprojektowany układ cegieł, pojedynczy pręt stalowy przebija się przez wykonane na zamówienie cegły z otworami, bez użycia zaprawy cementowej.
Profil jaali i jego układ są istotnymi czynnikami zmniejszającymi energię cieplną promieniowania bezpośredniego o 70%, zapewniając tym samym komfort we wnętrzach hostelu. Ale ta specyficzna osłona zapewnia również dostęp światła dziennego na poziomie 250 luksów. Balkony usytuowane pomiędzy fasadą i jaali mają ok. 120 cm szerokości i razem ze strefami buforowymi między pomieszczeniami wewnętrznymi i zewnętrznymi, przyczyniają się do utrzymania odpowiedniej, średniej temperatury w budynku przez cały rok.
Planowanie i projektowanie
Budynek hostelu reinterpretuje indyjską architekturę wernakularną, wykorzystując pomysły i idee związane z obecnymi czasami i technikami. Biorąc pod uwagę znaczenie interakcji uczniów z przestrzeniami, krajobrazem wokół siebie i między sobą, wnętrza są projektowymi przedłużeniami przestrzeni zewnętrznych.
Zakrzywione centralne atrium pozwala na dostęp naturalnego światła w głąb budynku. Działa również jako komin solarny, który odprowadza z niego nieświeże i gorące powietrze. W bloku oprócz pokojów studentów, zaprojektowano także części wspólne w tym dwie duże przestrzenie rekreacyjne i stołówkę. Połączenie nachylonej kubatury betonowej części parterowej i prostoliniowego kształtu pierwszego piętra, tworzy zacienione wejście (dziedziniec letni) i otwarty taras (dziedziniec zimowy) odpowiednio od strony południowej i północnej. Taka kompozycja miała za zadanie stworzenie „społecznego serca” bloku, stymulującej przestrzeni, w której mieszkańcu mogą się spotkać, nawiązać kontakt, podyskutować, ale też bezpiecznie z niej wyjść, by spędzić chwilę w samotności.
Zagospodarowana rampa znajdująca się na dziedzińcu letnim funkcjonuje jako przestrzeń przejściowa, chroniąc studentów przed szokiem termicznym i prowadzi do jasnej, przestronnej stołówki. Natomiast dziedziniec zimowy na pierwszym piętrze od strony północnej, pozwala cieszyć się pogodą w letnie wieczory i zimowe popołudnia. Taras wychodzi na boisko i nawiązuje wizualnie do ogólnego kontekstu kampusu.
St. Andrews Hostel może być jednym z przykładów dobrze przemyślanej architektury, dostosowanej i biorącej pod uwagę nie tylko aspekty funkcjonalności budynku, ale też jego obecności w krajobrazie i klimacie.
Cegła nie wychodzi z mody, za to odkrywamy jej coraz ciekawsze możliwości i właściwości. Przemyślany układ na fasadzie, to nie tylko deseń, ale też możliwość zabezpieczenia wnętrz w gorącym klimacie i opracowanie „samosterowalności” termicznej, czyli właśnie zeroenergetyczności.
Więcej projektów ZED Lab
Główny architekt: Zero Energy Design Lab
Zespół projektowy: kierownictwo: Sachin and Payal Rastogi | zespół: Rohan Mishra, Naveen Pahal, Tanya Makker, Arya Kaushik
Zdjęcia: Studio Noughts and Crosses | Andre J. Fanthome
About the author
Absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego. Zafascynowana szkłem i ceramiką w każdym aspekcie ich powstawania i wykorzystania, w tym historycznymi technikami i technologiami wytwarzania, zdobienia i łączenia z innymi materiałami. Do 2020 r. sekretarz redakcji czasopisma „Szkło i Ceramika” (ICiMB, SITPMB). Obecnie prowadzi własny portal Szklo-Ceramika.ONLINE i angażuje się w projekty tematyczne.
ORCID: 0000-0001-9574-7470
