STRUKTURY BLISKIE to projekt, w którym kumulują się fascynacje materiami i miejscami. Ich wspólnym odziaływaniem i ćwiczeniem pokory.
Każdy człowiek jako indywidualny byt posiada jedyną w swoim rodzaju kombinację cech, które stanowią o jego wyjątkowości. Zapewne można próbować określać pewne kierunki, co z powodzeniem czynią specjaliści w dziedzinie psychologii, ale całość rzadko chyba może zostać w pełni scharakteryzowana. Wraz z tym jak kształtuje się kultura, pewne cechy czy typy osobowości można odbierać jako te bardziej docenianie lub przeciwnie. Nie wiem dokładnie kiedy i jak kształtuje się osobowość w kontekście nauki, wiem jednak, a przynajmniej odnoszę takie wrażenie, że pewne jej symptomy pojawiają się spontanicznie, a następnie rozwijają się zgodnie z kierunkiem, na jaki jej sami pozwalamy, lub w niektórych przypadkach robi to wpływowe otoczenie.
ĆWICZENIA Z ZABIJANIA EGO
Jednym z pierwszych wspomnień z dzieciństwa związanych z działaniami plastycznymi są dla mnie kolorowanki, szczególnie te przedstawiające łabędzie wypełnione odcieniami różu i fioletu oraz swobodne autorskie rysunki. Te drugie były wolne.
W przypadku kolorowanek istotne było to, aby nie wykraczać kolorem poza wskazane linie, co ‒ jak zgaduję ‒ może mieć na celu rozwój koordynacji czy pogłębianie precyzji. Nie jest to obecnie dla mnie istotna kwestia, ale czasami jestem ciekaw czy precyzja i perfekcjonizm był w mojej naturze, czy może sam się na nie zdecydowałem rozpoczynając od tych nieprzekroczonych linii.
Wiele lat później zaczynając studia na Wydziale Ceramiki i Szkła wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych i Akademii Bezalel w Jerozolimie zauważyłem, że cechą wspólną dziedzin sztuki skoncentrowanych na materiale jest afirmacja władzy nad materią, na ogół trudną do okiełznania i nieprzewidywalną. Jednak system praktyk w obu tych miejscach był różny. Izraelską szkołę cechowała swoboda, wolność działań i eksperymentów w zakresie podejmowanych tematów i czasami wygórowane ambicje. We Wrocławiu projekt często musiał być zatwierdzony przed przystąpieniem do jego realizacji. Wykraczanie poza linie było ekstrawagancją. Uczestnicząc w tych procesach jak i później, zaobserwowałem w sobie kilka typów występujących irytacji.
Szkło czy ceramika za sprawą tego, że część z etapów tworzenia odbywa się w pewnym sensie bez naszego bezpośredniego udziału lub jest on ograniczony możliwościami warsztatowymi wynikającymi z praktyki w kształtowaniu gorącej materii, mogą reagować niepożądanymi zachowaniami, jak deformacje, pęknięcia, dewitryfikacje itp. Zdarzenie takie często rodzi rozczarowanie, budzi instynkt walki lub chęć porzucenia.
Był to okres, kiedy niepostrzeżenie pozwoliłem sobie samemu być surowym sędzią. Jednocześnie obserwując utopijny świat doskonałych przycisków do papieru, na których rysy powstawały szybciej i raziły bardziej.
Do pracy przede wszystkim zostało wykorzystane wielobarwne szkło sodowe oraz zróżnicowane masy porcelanowe i kamionkowe. Podobne odmienności cechują metody formowania: ręczne, odlewnicze i łączone. Powołując się na wyżej przytoczoną wątpliwość dotyczącą istoty planowania kształtów, wszystkie obiekty powstały w oparciu o przedmioty przypadkowe czy znalezione, albo z naturalnych gestów rąk, jak ściskanie czy rolowanie.
Katalog do projektu można obejrzeć tutaj: Struktury Bliskie – katalog
Projekt Struktury bliskie ‒ Antologia zrealizowano przy pomocy finansowej Województwa Pomorskiego.
About the author
Michał Żesławski
Absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu na Wydziale Ceramiki i Szkła (2012). Dyplom z zakresu szkła artystycznego i użytkowego zrealizował w pracowni prof. Małgorzaty Dajewskiej, wzbogacony o aneks z grafiki warsztatowej, pracowni serigrafii prof. Christophera Nowickiego. W roku akademickim 2010/2011 w ramach stypendium zagranicznego studiował na Bezalel Academy of Arts and Design w Jerozolimie, na Wydziale Ceramiki i Szkła oraz Laboratorium Performance Adiny Bar-On. Laureat Top 10 dla najlepszego projektu kieliszka koktajlowego w konkursie dla projektantów szkła Bombay Sapphire Design Glass Competition 2011. Laureat konkursu malarskiego Kreatywny Wrocław (2011). Od 2015 r. związany z Bałtycką Galerią Sztuki Współczesnej, gdzie prowadzi Pracownię Rzeźby i Ceramiki. Zajmuje się̨ działaniami edukacyjnymi i popularyzacją rzeźby poprzez działania wystawienniczo-kuratorskie oraz formy sztuki w przestrzeni publicznej (Nie ma na tym świecie zwykłych rzeczy, 2016) i tej aktywizującej społecznie (20×20, 2017). Zajmuje się̨ malarstwem, kolażem, sztuką szkła i ceramiki, designem. Inspiracje czerpie przede wszystkim z obserwacji rzeczywistości, sfer emocjonalnych człowieka, poszukując przy tym indywidualnych rozwiązań i środków wyrazu w pracy z materiałem. W 2016 r. zainteresował się eksperymentami w dziedzinie audio i wideo oraz synestezją w sztukach plastycznych.
